In Between Places (go back »)

Zoals sommigen van jullie misschien al weten zit ik niet meer bij mijn gastgezin. Mijn gastmoeder maakte dat een paar dagen geleden bekend terwijl ik rustig mijn cornflakes zat te nuttigen. Na zo'n mededeling heeft niemand meer zin in Honey Nut Cheerios.. Ze vertelde me dat ze me het tweede semester (na de kerstvakantie) niet meer in huis konden hebben, aangezien er te veel problemen waren tussen mij en Alex (het duivelsgebroed)

Ik heb ongeveer 3,23 minuten met mijn mond open gezeten terwijl Michelle op me aan het inpraten was. Het voelde alsof iemand een verknipte relatie aan het beeindigen was: "Het ligt niet aan jou, het is mijn eigen dochter", "Ik schaam me zo erg", en de klassieker: "Het spijt me zo"
Na dit allemaal te hebben aangehoord, kondigde ik aan dat ik zo snel mogelijk weg wilde en geen seconde langer dan nodig was in het huis wilde verblijven. Hier leek ze niet al te veel problemen mee te hebben. Ik ging naar boven en daar kwam de langverwachte paniekaanval, Huilend, Hyperventilerend en Geschokt bel ik mijn geliefde familie en vrienden op die toevallig allemaal op dezelfde plaats waren om mijn verjaardag te vieren (de ironie druipt er van af)
Ik legde de situatie uit (door tranen en snikken door) en was ondertussen mijn kamer aan het leeghalen en m'n tassen aan het pakken. Dit was in ongeveer tien minuten klaar, en toen ging ik maar eens goed nadenken wat ik nu moest gaan doen. Je zit nota bene helemaal alleen in een land hier ver ver vandaan, en de oplossing leek simpel, Home Sweet Home!! Op dat moment wilde ik niets liever dan naar het dichtsbijzijnde vliegveld rennen (nogal moeilijk met twee loodzware koffers) en naar huis gaan. Dit was dan ook mijn plan de volgende dag, tot mijn geliefde broeder Daniel + vrienden eens goed op me in gingen praten en me overhaalden om te blijven en het een kans te geven bij een ander gezin. M'n moedertje wilde niets liever dan mij veilig thuis te hebben maar wist diep in haar hart ook dat het beter was dit in een mooie ervaring om te toveren!
Ik maakte duidelijk aan Michelle dat ik deze ervaring niet voor me liet verpesten en het op een andere locatie wilde proberen. Ik vertrok de volgende dag zonder Alex of Charlie nog te zien (Alex waarschijnlijk aan het onderduiken, Charlie weer eens op zakenreis) naar mijn contactpersoon in de aangrenzende gemeente, en hier zit ik nu dus al drie dagen. Wachtend op een nieuw gezin, hopend en onwetend..