Do in the USA

Zoals sommigen van jullie misschien al weten zit ik niet meer bij mijn gastgezin. Mijn gastmoeder maakte dat een paar dagen geleden bekend terwijl ik rustig mijn cornflakes zat te nuttigen. Na zo'n mededeling heeft niemand meer zin in Honey Nut Cheerios.. Ze vertelde me dat ze me het tweede semester (na de kerstvakantie) niet meer in huis konden hebben, aangezien er te veel problemen waren tussen mij en Alex (het duivelsgebroed)

Ik heb ongeveer 3,23 minuten met mijn mond open gezeten terwijl Michelle op me aan het inpraten was. Het voelde alsof iemand een verknipte relatie aan het beeindigen was: "Het ligt niet aan jou, het is mijn eigen dochter", "Ik schaam me zo erg", en de klassieker: "Het spijt me zo"
Na dit allemaal te hebben aangehoord, kondigde ik aan dat ik zo snel mogelijk weg wilde en geen seconde langer dan nodig was in het huis wilde verblijven. Hier leek ze niet al te veel problemen mee te hebben. Ik ging naar boven en daar kwam de langverwachte paniekaanval, Huilend, Hyperventilerend en Geschokt bel ik mijn geliefde familie en vrienden op die toevallig allemaal op dezelfde plaats waren om mijn verjaardag te vieren (de ironie druipt er van af)
Ik legde de situatie uit (door tranen en snikken door) en was ondertussen mijn kamer aan het leeghalen en m'n tassen aan het pakken. Dit was in ongeveer tien minuten klaar, en toen ging ik maar eens goed nadenken wat ik nu moest gaan doen. Je zit nota bene helemaal alleen in een land hier ver ver vandaan, en de oplossing leek simpel, Home Sweet Home!! Op dat moment wilde ik niets liever dan naar het dichtsbijzijnde vliegveld rennen (nogal moeilijk met twee loodzware koffers) en naar huis gaan. Dit was dan ook mijn plan de volgende dag, tot mijn geliefde broeder Daniel + vrienden eens goed op me in gingen praten en me overhaalden om te blijven en het een kans te geven bij een ander gezin. M'n moedertje wilde niets liever dan mij veilig thuis te hebben maar wist diep in haar hart ook dat het beter was dit in een mooie ervaring om te toveren!
Ik maakte duidelijk aan Michelle dat ik deze ervaring niet voor me liet verpesten en het op een andere locatie wilde proberen. Ik vertrok de volgende dag zonder Alex of Charlie nog te zien (Alex waarschijnlijk aan het onderduiken, Charlie weer eens op zakenreis) naar mijn contactpersoon in de aangrenzende gemeente, en hier zit ik nu dus al drie dagen. Wachtend op een nieuw gezin, hopend en onwetend..

Het gaat me toch een partijtje slecht met de economie van Amerika op het moment. Loopt nu echt uit de hand. Sommigen vergelijken het zelfs met the crash van '29. Er is een bail out van $700 miljard voorgesteld maar die gaat niet door. De Amerikanen zitten met de handen in het haar, merk het iedere dag.

Met mij gaat het aardig goed hoor, mijn hele leven wordt niet beinvloed door de economie. Ik zit nu zo langzamerhand in een routine. Opstaan, naar school gaan, opletten, naar huis gaan, huiswerk maken en SLAPEN, lig ongeveer om 10 uur in m'n bed (hemels bed). Op school gaat alles ook lekker z'n gangetje, ken al veel mensen en begin er steeds meer van te genieten. Ben bij biologie de beste van de klas met een gemiddelde van 100,694%, kan het zelf eigenlijk ook niet geloven, over verborgen talenten gesproken. Met Frans loopt alles ook gesmeerd, misschien iets te makkelijk want het is geen uitdaging. Mijn favoriete les is Conversations in Diversity, Sociology and Psychology. Het is een klas met alleen maar juniors en seniors en ik voel me helemaal thuis. De gesprekken zijn van een hoger niveau en alle studenten zijn dan ook slimmer dan de rest van de mensen in mijn overige klassen. Het is mijn laatste uur dus heb iedere dag iets om naar uit te kijken.

Heb soms niets te doen in het weekend dus dat is op dit moment m'n grootste probleem. Ga denk maar eens wat plannen maken met mensen van school, want ben hier niet om op m'n derriere te blijven zitten! Komen ook weer leuke films in de bioscoop dus ben helemaal in m'n element.

Echt geweldig! Gister was ik een beetje aan het stressen over huiswerk en Alex, komt Charlie naar me toe, Come on Do, have a beer!

Hahaha meesterlijk mooi, geweldige man, dus ik heb mijn eerste alcoholische versnapering samen met Charlie op de bank opgedronken.

Zodra we de auto aan hoorden komen, dronk ik mn glas snel leeg en Charlie nam hem mee naar beneden, het was the funniest thing ever.

Was eigenlijk de bedoeling dat ik helemaal niet zou drinken maar kom op, dat kan je toch niet weerstaan?

xxx

De eerste maand in Amerika. Het gaat geweldig goed. Beter dan ik ooit had durven hopen. Ik heb het echt getroffen met m'n gastgezin en woonplaats. Ik voel me nu al helemaal thuis. Oke, niet helemaal, maar ik heb al een leuke sfeer gecreeerd in m'n kamer en heb een goede band met mijn gastouders. Het enige dat me dwarszit is dat ik niet zo goed met mijn gastzusje kan opschieten, omdat we zoveel van elkaar verschillen. Maar voor de rest gaat alles helemaal uitstekend! Ik vind al mijn lessen hier leuk en de mensen in m'n lessen zijn allemaal erg aardig. Ik heb in iedere les mensen waar ik goed mee op kan schieten en zit gelukkig ook niet alleen met lunch, een van mijn grote angsten!

High School, ja, je hoort natuurlijk veel stereotypes en veel zijn er waar maar veel ook weer niet. De omgeving ziet er precies uit zoals ik me had voorgesteld. De kantine met de lange rij voor het fastfood, de gele bus met allemaal luid pratende kinderen, en enorm veel lockers in de hal. Er zijn ook veel groepjes, maar niet alle cheerleaders staan bij elkaar en de meeste "Jocks" (sporters) zijn heel erg aardig. Sport staat wel centraal op iedere school hier en school spirit is dan ook erg belangrijk.

Televisie is hier echt geweldig. Iedere dag is er wel een leuke film en alle series van de wereld worden hier uitgezonden. Het enige probleem is dat er super veel reclame tussendoor is, vooral voor Obama en McCaine.

Thuis gaat alles gewoon zijn gangetje, ben iedere dag ongeveer om 3 uur thuis en ga dan meestal meteen aan mijn huiswerk (studie voor het leven). Daarna een beetje tv kijken, mailtjes sturen en beantwoorden, tekenen, wat ik maar wil! Dat heb ik zeker goed voor elkaar. Charlie (m'n gastvader) werkt meestal thuis en is erg vaak op zakenreis. Michelle komt altijd rond 4 uur thuis en moet dan meestal meteen Alex ophalen van volleyball. Die is half 5 klaar met trainen. Dus ik ben vaak alleen met Charlie of helemaal alleen thuis. Maar ik verveel me zelden. De hondjes zijn er altijd wel en dat zijn mijn beste vriendjes hier. Ze zijn altijd vrolijk en maken me vaak aan het lachen.

Het weer is hier op die moment erg vreemd. Het is iedere dag super benauwd en bewolkt, soms erg koud en soms erg warm. Daarom weet ik vaak niet wat ik aan moet trekken in de ochtend.

De hoofdstad is erg leuk om in te shoppen en ik ga morgen weer naar Raleigh voor wat leuke kleding en handige spulletjes. Kleding is hier best belangrijk, maar de meesten vinden m'n Europese stijl leuk dus op dat gebied hoef ik niet in te burgeren.

Ik mis thuis natuurlijk wel erg. De tijd gaat erg snel voorbij dus duurt niet lang meer voordat ik al mijn geliefde vrienden en familie weer terugzie! Ik zal proberen zo veel mogelijk te schrijven over mijn ervaringen hier en ik hou jullie op de hoogte!

xxx